چند ثانیه مکث . . .

یک نگاه . . .

یک سلام مختصر. . .

حسرت . . .

و

حسرت . . .

و

حسرت . . .

دلت را می گذاری و می روی پی کارت!

حسرت دارد نگاهش کنی ولی اجازه ی ورودت را ندهد .. .  .   .

چند وقت بود که حسرت ِ لمس ِ  ضریح ِ مطهرش را می خوردم..

و

امروز ..

مصادف با سالروز وفاتش..

بالاخره اجازه داد...

آرامم..

خیلی آرام...

باورت میشود؟

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن1: دلم تا همیشه بودن ِ این آرامش را می خواهد . . .

پ.ن2:به یاد تک تک ِ تون بودم.

*ضمیمه تصویر:دو شنبه.. 13 اسفند 1390 ..6:30  صبح.. حرم حضرت معصومه(س)